Şafak Resitali

Adımları kendini arkadaşının yanına yönlendirirken karşı koymadı ve onun yanına uzandı. Ellerini serbestçe karnının üstüne koyarken "Bir zamanlar burada olan çocuk..." diye fısıldadı gökyüzüne. Yıldızlar yoktu ama birilerinin kendini duyduğuna inanmak istiyordu. "Bir yerlerde yaşıyor olsun. Benim yerime, buradaki herkesin yerine yaşasın." Gözlerini usulca kapatırken söyleyeceklerinin etkisiyle dudağının sol tarafı yukarı doğru yükseldi.

"Ve günü geldiğinde diğer taraftakilerin sonunu getirsin." Bu bir annenin intikam arzusuydu, gerçekleştiremediği en büyük hayaliydi. Gerçi o ufak bir parça da olsa buna katkıda bulunmuştu, bulunduğuna inanmak istiyordu.

O sıralarda kralın yedi yaşındaki çocuğunun elinden tutarak ormanda koşmakta olan kadının bakışları da aynı gökyüzündeydi. Söylediklerini anlamış gibi, doğrularcasına gülümseyip uzun lacivert elbisesinin eteklerini sıkıca kavramışken yanındaki çocuğa baktı. Onun bir gün her şeyi değiştireceğinden adı kadar emindi.