Pieśń zaklętego jeziora

Britney od zawsze czuła, że inni patrzą na nią zbyt uważnie, zbyt krytycznie. Ale pewnej nocy, w lśniącej tafli lodu nad jeziorem, dostrzega coś, co odbiera jej oddech - własne odbicie, mroczniejsze i piękniejsze zarazem.

To Seraphina. Dziewczyna o tym samym obliczu, a jednak pełna cienia. Początkowo milczy, pojawia się tylko w lustrze wody. Lecz wkrótce Britney zaczyna słyszeć jej głos - miękki, melodyjny, a jednocześnie przesycony czymś, co nie daje spokoju.

Im głośniejsza staje się ta pieśń, tym bardziej zaciera się granica między tym, co realne, a tym, co zaklęte.