Riding the Runawy

Seattle tonęło w deszczu. Krople spływały po szybach kawiarni i ulicznych lampach, sprawiając wrażenie, że miasto nigdy się nie budzi. Idealne miejsce, by zniknąć, zacząć od nowa lub ukryć się przed sobą.

Drake miał dwadzieścia lat i życie pełne sprzeczności. Student w ciągu dnia, nocny jeździec po mokrych ulicach, czuł zapach spalin i smak adrenaliny. Dorywczo pracował jako ochroniarz przy pokazach mody - początkowo dla pieniędzy, potem dla kontrastu: blask fleszy i luksus versus mrok i ludzie, którzy nigdy nie patrzyli mu w oczy.

Tego wieczoru stał w cieniu sali, w ciemnym garniturze, czując krępujący materiał. Obserwował tłum, anonimowy strażnik. Aż nagle ją zobaczył.

Wyszła zza kulis, prowadzona przez światło reflektorów. Nie błyszczała cekinami ani biżuterią, a jednak każdy jej ruch przyciągał wzrok wszystkich. W jej spojrzeniu było coś, co uderzyło go mocniej niż huk silnika jego motocykla.

Była piękna w sposób nieoczywisty - cień tajemnicy w oczach, sukienka jak dzieło sztuki: czerń przełamywana srebrnym blaskiem, materiał spływający jak nocny deszcz. Dopiero po chwili Drake zrozumiał, że to ona stworzyła cały pokaz - projektantka, kobieta w samym sercu świata iluzji.

Nie mógł oderwać od niej oczu. Jak ogień w kryształowym naczyniu - piękna i niebezpieczna. Jeden ruch wystarczyłby, by rozsypała się w pył albo spaliła wszystko wokół.
Ich spojrzenia spotkały się na chwilę. Drake poczuł coś, czego nie umiał nazwać - jak szarpnięcie, nagły skręt kierownicy przy pełnej prędkości: niebezpieczne, irracjonalne, a jednak nieuniknione. Od tamtej chwili nic nie było „normalne".