Barbun Zarların Savaşı

Uzun boylu erkeklere zaafım var," dedim gülümseyerek.
O ise dudak kenarına belli belirsiz bir gülümseme yerleştirdi.
"Hangi boyu sorduğuna bağlı," dedi.

Bir an ne dediğini anlamadım.
Sonra aklımdan geçenleri fark edip utanarak "Tövbe!" dedim yüksek sesle.
O, bastırmaya çalıştığı bir kahkahayı zor tuttu.

.........................................................

Uçak kalkış yapmaya başladığında, ben hâlâ kemerimi bağlamamıştım. Uçak sarsılınca gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım. Biraz daha sarsılmaya devam ederse, korkudan bu adamın kucağına atlayabilirdim.

Ben bunları düşünürken birden elimin üzerine sıcak bir el kapandı. Gözlerimi açtım; Asil, elimi tutuyordu. Bana kemerimi bağlamam için yardım etti. Tam o esnada uçak yeniden sarsıldı. Refleksle onun boynuna sarıldım.

Ellerinin donduğunu hissettim. Bedeni kasıldı, taş kesilmiş gibiydi. Bana sarılmadı ama beni de geri itmedi. O anda kalbimin dakikada yüz kırk atış yaptığı için bunu fark edeneyecek kadar paniktim. Sadece kokusuna odaklanmıştım.

Kokusunun kaynağını bulmak istercesine burnumu istemsizce boynuna sürttüm. Derin bir nefes aldı. Benim ağzımdan da kısık bir "Hmm..." sesi kaçtı.

Boynunun hemen girişinden yayılan o koku... Parfümü; bergamot, rom ve yumuşak bir paçuli karışımıydı. Evet, paçuli...

O kadar dalmıştım ki, uçağın artık havada olduğunu o söyleyince fark ettim. Bir rüyadan uyanır gibi gözlerimi açtım. Hızla geri çekildim, gözlerine bakmadan, titrek bir sesle konuştum:

"Özür dilerim... Gerçekten çok özür dilerim. Sana sarılmak istememiştim, bir anda korkunca oldu."

Ağlamaklı ses tonumu fark etmiş olmalıydı. "Önemli değil." dedi yalnızca, önüne dönerek. Ama vücudunun hâlâ kaskatı olduğunu fark etmemek elde değildi.

.........................................................