«Ἔρως φωτός μου ἔταξες, καὶ ἐγὼ ἀνάθεμα σε πίστεψα. Ἀκόμα καὶ δεκαετίες ἀργότερα.»
Η Θέα, ένα κορίτσι γεννημένο την λάθος εποχή.Το όνειρο της ήταν να ασχοληθεί με τον χώρο της μόδας, γεγονός που οι συνθήκες το απέτρεπαν.Την ημέρα που έκλεισε τα 18 έτη της,πλέον έχοντας πλήρη ελεύθερη βούληση ταξίδεψε έως τη Γαλλία,όπου και εκεί εγκαταστάθηκε, με άγνωστο μέλλον και κανένα χέρι να πιάσει.
Ο Θωμάς, ένα αγόρι που είχε την δυνατότητα να λάμψει.Χρειαζόταν ένα μονάχα του άγγιγμα στις χορδές και ένιωθες ότι βρισκόσουν σε άλλο επίπεδο της ατμόσφαιρας.Είχε ήδη διαβεί τα 30 του χρόνια και ακόμα δεν είχε εκμεταλλευτεί το δώρο θεού που κατείχε.Ώσπου ένα βράδυ Σαββάτου,όλα ανατρέπονται και χωρίς περεταίρω σκέψη βρίσκεται σε μία θέση αεροπλάνου με απώτερο προορισμό την πόλη του έρωτα.
Είναι κάτι απαγορευμένο,κάτι αναπάντεχο που κανενού από τους δυο δεν χωράει ο νους.Και ο πόνος θα υπάρχει, αλλά ο έρωτας ίσως τον υπερβεί και ίσως οι πιθανότητες επικρατήσουν ή ίσως τα χρόνια θα είναι μοιραία.
Θέα-Θωμάς.
«Από ποτέ έχεις να κάνεις;»με ρωτάει ξεκάρφωτα και γυρίζω να τον κοιτάξω μπερδεμένη.
«Τι να κάνω;»δεν καταλαβαίνω. Τι θέλει να μάθει ακριβώς μέσα από αυτή τη συζήτηση;
«Σεξ ρε μαιμούδι, τι άλλο;»στο άκουσμα της λέξης γουρλώνω τα μάτια μου και σταματάω να κουνάω τα χέρια μου μέσα στο νερό.
«Μη μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις!»του απαντάω κάπως τσιριχτά και τον ακούω να χασκογελάει. Τι βλάκας!
«Έλα ρε Αγγελικούλα, απλά πες μου. Θέλω να μάθω» παλιό σεξομανή κουτσομπόλη.
«Να μην σε νοιάζει, είναι κάτι προσωπικό και καλό είναι να μην κάνεις τέτοιες ερωτήσεις σε κορίτσια»τον επιπλήττω σαν να είμαι η μαμά του και το βλέμμα του σοβαρεύει στα ξαφνικά ελαφρώς.
Επικρατεί λίγη σιωπή και ανακουφίζομαι κάπως αφου σκέφτομαι ότι αυτή η συζήτηση τελείωσε. Συνεχίζω αμέριμνη να κολυμπάω τριγύρω ώσπου η φωνή του με σταματάει.
«Έχεις να κάνεις από το καλοκαίρι μαζί μου;»
Την βάψαμε.
DON'T COPY THE STORY.