DERİN

"Gerçek bazen bir odanın sessizliğinde yankılanır.
Ve bazen o yankı, senin kendi sesindir."

Her şey bir klinik odasında başlar; camın ardında duran bir gölge, bir ses kaydında fısıldanan kelimeler ve bir terapistin kendi zihnine doğru yaptığı fark edilmez iniş...

Derin, geçmiş ile şimdinin birbirine karıştığı bir hikâyenin içinde yavaşça kaybolur. Danışanı Levent'in rüyaları, annesinin sesleriyle iç içe geçtikçe, gerçeklik çizgisi bir cam yüzey kadar ince ve kırılgan hale gelir. Her seansta biraz daha çatlayan zihinler, her kelimede biraz daha derine inen bir sessizlik... Bu sadece bir psikolojik vaka değildir; bir insanın kendi bilinçaltına yaptığı uzun ve karanlık bir yolculuktur. Ve o yolculukta herkesin bir çocuğu, bir gölgesi, bir camı vardır...

"Bazı sesler duyulmaz, hissedilir.
Ve bazı aynalar, bakınca değil, kırılınca gösterir."

Burası Derin'in odası, burada sessizlik konuşur...