SON YAZ - R.sevgiiii - Wattpad

Story cover for SON YAZ by GzngSvg

SON YAZ

Reads 87
Votes 8
Parts 2

Reads 87
Votes 8
Parts 2

altı ana avukat aşk deniz gen jandarma kız love sayfa sevda sevgi

Geri sırtımı döndüğümde ellerimi belime yerleştirdim. "Lan! Komutan! Aç şu kapıyı!" Diye bağırdığımda Komutan kapıdan girdi. Aha geldi. "Nerede görülmüş?" Anlamamış gibi bakıyordu. 

"Anlamadım." Dediğinde saf harbi anlamamış." Ellerini askeriye pantolunun cebine yerleştirdi ve bana baktı. 

"Hangi haber kanalında! Hangi masalda! Hangi romanda görüldü! Hangi Komutan bir avukatı içeriye atar! Aç şu kapıyı!" Demir parmaklılıkları avuçlarımın arasına aldım. "Seni mafederim!" Dediğimde keyifle güldü.

"Peki Avukat hanım." Dediğinde tam önümde. Demir parmaklılıkların önünde gülüyordu. Zavallı ben demir parmaklılıkların arkasındaydım. Harika! "Hangi Avukat, Komutana hakaret eder?" Nolmuş yani azıcık küfür ettiysem. Ki bence eşek küfür değil. 
"Tabii ki ben." Dediğimde kahkaha attı. 

"O zaman sorun yok." Dediğinde gözlerine baktım. Tabii ki var." 

"Var!" Dedim. Tebessüm ettim. "Benim gibi güzel, tatlı, şirin burası burada olmamalı." Azıcık daha İzmir'e gidecek olan uçağa yetişemezsem Abim cenaze namazımı kılacaktı. "Hem Anayasada şöyle bir madde var, Güzel ve uslu kadınlar demir parmaklılıklar arasında olması doğru değilmiş." Hangi Anayasa da var diye sormayın, benim Anayasa da var işte. 

"Avukatlar yalan söylemez." Dediğinde gülüp sırtını döndü. "Biraz daha kal çıkarsın!" Eşek işte.All Rights Reserved

altı ana avukat aşk deniz gen jandarma kız love sayfa sevda sevgi

Table of contents

2 parts

Sign up to add SON YAZ to your library and receive updates

or

Content Guidelines

You may also like

Okyanus'un Kül'ü by Canss_lily

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"

YARDIM ÇIĞLIKLARI by carln24

Ta ki onun bana bakan gözlerini görene kadar. Bana bakıyordu. Hemde hiç çekinmeden. Bende gözlerimi çekmemeye özen göstererek ona bakmaya devam ettim. Yanlış olduğunu bile bile. Bir saniye... İki saniye... Üç saniye... ... On beş saniye... On altı saniye... Ve artık dayanamayıp ağzımı oynatarak ona bir cümle kurdum. "Bir şey mi istiyorsun?" Hemencecik hayır anlamında kafasını sağa sola salladı. "Ne bakıyorsun o zaman?" Bu sefer bana bir tebessüm bahşetti. O da aynı benim gibi ağzını oynatarak bana cevap verdi. "Sadece bakıyorum işte." ❤️ 0537...= Gece gece senin rüyama girmenin verdiği o garip hisle oturuyorum yatağımda. 0537...= Ne işin var benim aklımda? Yanımda olmadıktan sonra... Mesajları okuduktan sonra kalakalmıştım. Kim olduğunu bilmediğim kişiden aldığım mesajlar içimde garip bir his uyandırmıştı. Mesela kimsenin rüyasına girmemiştim ben. Bunu bilmek garip hissettirmişti bana. Numara birden çevrimiçi oldu. Ve ben bakmaktan başka bir şey yapamadım. 0537...= Sanırım ben sana kaptırdım gönlümü. İlk kapılan gözlerimdi sana. Ama şimdi gönlümde senden yana. 0537...= Nasıl oldu anlamadım. Sadece birkaç kere görmüştüm seni oysa. Yeni bir mesaj. Ellerim hareketlendi. Yazdım bende içimden geçenleri. Siz= Kimsin bilmiyorum ama benim gözlerim, bir kez daha gülerde kaçırırım diye korkumdan onun yüzünden gitmezken, size bakamam. Görüldü. Çevrimdışı. Çevrimiçi. Yazıyor... 0537...= Benim gözlerim sadece sendeyken mi? Tebessümüm sadece sanayken mi? 0537...= Sadece bakıyorum işte... Düşünüyorum. Acaba bir anda nasıl oldu bu diye. Sadece bakıyorum işte... Ayaz... Siz= Sen misin? 0537...= Kim? Siz= Ayaz? 0537...= Ta kendisi. Telefona bakakaldım. Sadece bir kaç kez gördüğüm, ona onun gülümsemesinden bahsettiğim, telefonun diğer ucundaki kişi bana gönlünü nasıl kaptırmış olabilirdi?

TOZLANMIŞ SEVDA by yazvekarala

"Geçecek mi peki?" Diyebildim yalnızca hafif çıkan sesimle. Yüzüne bakmak istemiyordum çünkü eğer bakarsam, gözlerinde duymaktan korktuğum cevabı görmekten çekiniyordum. "Geçmeyecek," dedi dudaklarından dökülenlerin yüreğimi bin bir parçaya ayırdığından habersizce. "Ama alışıyor insan." "Sen alıştın mı?" Dedim. "Alıştım." Dedi. "Nasıl peki acıya alışmak?" Bir süre öylece gözlerime baktı. O an anlamıştım. Gözleriyle konuşup anlatmaya çalışmasını gerektirecek kadar zordu belki de onun için sorduğum sorunun cevabı. Gözlerinin çırpınışına daha fazla dayanamayıp önüme döndüğüm sırada aramıza bıçak gibi saplanan gerçek dudaklarından dökülüverdi. "Ölüm gibi." Acı biz gibiydi demek ki...

MARŞ İLERİ by hezalllll

MARŞ İLERİ- Karanlığın en derin yerinde, gökyüzünde parlayan tek bir ışık vardır: Kuzey Yıldızı. O, yol gösterir; düşene umut, yürüyene hedef olur. Bir yanda gölgelerin ardında saklanan asker yüzleri... Kendi içlerinde bir savaş, dışarıda görünmeyen bir düşman. Diğer yanda ise al bayrağın altında birleşen umut, gökyüzüne doğru yükselen bir marş. Ama bu yol kolay değildir. İhanetle sınanmış kalpler, sırlarla örülü kaderler ve düşmanların karanlık gölgeleri her adımda onları kuşatır. Onlar yalnızca cephede değil, kendi içlerinde de savaşır. Kimi sevgiyi ihanetle yoğurur, kimi gözyaşını yüreğine saklar. Ama her şeye rağmen ilerlemek zorundadırlar. Çünkü geri dönüş yoktur; onların tek pusulası kuzeyde parlayan yıldızdır. Ve işte orada, gece ile gündüzün, asker yüzüyle bayrağın birleştiği yerde başlar bu hikâye. Bir marş gibi yükselir: sert, kararlı ve susmayan. Bu sadece bir savaş değil... Bu, kalplerin, ruhların ve gölgelerin mücadelesi. Ve adımlar tek bir sesle yankılanır: Marş İleri.

Karadeniz'in Kızı (Gerçek Ailem) by beniaskainandirrrr

"Rüzgar onu alıp götürdü,Karadeniz'in hırçın dalgaları onun adını haykırdı." "Eylül... Adı sonbahardı.Yıllar sonra rüzgar onu gerçeğine,ailesine geri getirecekti."

Yakın Mesafe by mavdilara

Aşka dair olan kriterlerim annem ve babamın yaşamış olduğu aşk yüzünden arşa çıkmışsa ne olmuş? Bu benim suçum mu? Ben ki Leyla Sare Alateş, Nam-ı değer Kartal Alateş'in aşkına nail olan Ecrin Alateş gibi şanslı olamayacaksam? Aşka inanmaya ne gerekti? "Sen hayal kurmaya devam et." Dedi Sarp. "Seni bu evden gelin eden Sarp'ın adını kara listeye alsınlar." Bir de başımda bu vardı... Abi bozuntusu benden bir dakika erken doğmuş ikizim Lokman Sarp Alateş. Sarp'ı görmezden gelin olur mu?...Neyse biz ne diyorduk? Aşk gerçekten mesafeleri yakın eder miydi? "Uzak yakın fark etmez..." Dedi bir bakışıyla yüzümün tüm zerresinde hakimiyet kurarken. "Sen istersen uzaklar saniyede yakın, yakınlar saniyede uzak edilir."

Sarılırım Birine •Text• by bysena

Halısahada eksik adam olduğu için rastgele numaralara yazan bir adam ve futboldan dahi anlamayan kız... Siz: Manyak mısın nesin Seni tanımıyorum etmiyorum Oynamayı da bilmiyorum +0530*******: Tamam defansa yazıyorum sizi "Bu kişiyi engellediniz." Tamamıyla yaz havası veren bir kurgu ✍🏻

HAYATIMIN IŞIĞI by 777_oyle_biri

* Hikayemden her hangi bir isim veya alıntı gibi benzeri şeyler alındığı taktirde yasal işlemler başlatılacaktır * * Hikayenin konusu ve fikirler tamamen bana ayitir * Yazım tarihi 15 ağustos 2025 ben HAZAL DAĞHANLI Urfa'nın büyük olan DAĞHANLI aşiretinin ağası babam MEHMET DAĞHANLI nın kızıyım. babam beni çok sever küçüklüğümden bu yana hep onun yanındaydım bana herşeyi öğretmeyi çok istediği için o ne dese onu yaptım ve bu yaptıklarımın arasında en büyük fedakarlığı da okulumu bırakmak oldu liseyi bitirdikten sonra tek sözüyle herşeyi silip attım . geleceğimi, umutlarımı ,hayellerimi ve birçok şeyden sadece babamın bir isteğiyle silip attım herşeyimi . ben dahil olmak üzere 5 kardeştik 2 abim ben ve benden küçük olan erkek kardeşim ve bir kız kardeşim vardı annem ve babam bizi en iyi şekilde yetiştirmişti saygı ,sevgi ,merhamet ,adelet bunlar çok önemliydi. ama bu topraklarda daima kız çocukları hep bir adım geride geliyordu tıpkı benim hayatımda olduğu gibi ama ben artık boyun eğme meye karar vermiştim işte benim savaşım şimdi başlıyordu. çünkü tüm aileme sırtımı dönecek herkesi yok sayacak ve bu topraklardan kurtulacaktım artık çünkü bu son olan olay beni kendime getirmiş ve ben artık hayatımın iplerini elime almaya karar vermiştim...

NİSYAN by Kardelencicegi

Hazar ve Efnan, bir zamanlar birbirlerini deli gibi seven, ama aileleri yüzünden aralarına kan girmiş iki sevdalı. Biri şehri terk etti, diğeri ardında kaldı, kan kalplerine bulandı, sevdaların sardı, bir unutma feryadı yaktı.

TESADÜFLER KULÜBÜ by a_buse21

Ben Rüya. Hayatı akışına bırakan, modayla ilgilenen, sakin ve zarif bir insanım... demek isterdim ama gerçekler biraz farklı. Sakin miyim? Hayır. Zarif miyim? Tartışılır. Öfkelenince insanlara bir şeyler fırlatmamı saymazsak tabii. Aslında ben sadece kendi hayatımı yaşamak istiyordum. Güzel güzel tasarımlar yapacak, hayallerimin peşinden gidecektim. Ama evren sağ olsun, kaderime bolca kaos, absürt olaylar ve bol dram yazmış. Şirketin CEO'suna bilgisayar fırlattım mesela. Tamamen yanlış anlaşılma! O adam, yani Demir Beyefendi, ilk günden sinirlerimi hoplattı. Ukala, sinir bozucu ve her konuda haklı olduğunu sanıyor. Ben mi? Ona her fırsatta bir şeyler fırlatarak kendimi ifade etmeye çalışıyorum. İletişim önemli sonuçta. Tabii bir de annemin bana verdiği "muhteşem" görev var: Babamın sekreteri Melis'i takip et! Yani koskoca Rüya Akbaşlı, dedektifliğe terfi etti. Annem hâlâ babamı sevdiği için Melis'i gözetlememi istiyor. Ben de bu işin içinden sağ çıkmaya çalışıyorum. Sizce de normal bir hayatım olması gerekmiyor muydu? Özetle ben Rüya. Moda tasarımcısı olmak istiyorum ama şu anlık mesleğim şirket içinde ajanlık yapmak, CEO'ya saldırmak ve saçma sapan tesadüflerle boğuşmak. Hayatım mı? Tam bir kaos. Ama pes etmek mi? Asla!

You may also like

Slide 1 of 10

Okyanus'un Kül'ü cover

YARDIM ÇIĞLIKLARI cover

TOZLANMIŞ SEVDA cover

MARŞ İLERİ cover

Karadeniz'in Kızı (Gerçek Ailem) cover

Yakın Mesafe cover

Sarılırım Birine •Text• cover

HAYATIMIN IŞIĞI cover

TESADÜFLER KULÜBÜ cover

Okyanus'un Kül'ü

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"