Gelincik: Avcının Günlüğü

Ben Almila Güneş.

Evet, işte o bahsettiğiniz 'Gelincik' benim. Gördüğünüz, duyduğunuz bütün kanlı izlerin ardında ben vardım. Ama ben yalnızca bir katil değilim. Babamı ellerimden koparıp alan, masum çocukları acımasızca hayattan alan o karanlığa karşı çıktım. Onların çığlıkları kulaklarımda, gözleri hâlâ hafızamda... Bu yolculuk, benim değil onların hikâyesiydi.

Bunu tek başıma yapmadım. Hayatta tek güvencem, sırtımı yasladığım tek insan Yiğit vardı yanımda. Onunla birlikte yürüdüm bu kanlı yolda. Onunla birlikte gömdük korkularımızı. Onunla birlikte öldürdük, evet... Ölüm saçtık. Ama bundan pişman değilim. Çünkü bu ölümler, onların işlediği günahların bedeliydi.

Dışarıdan bakanlar için ben ya bir katilim, ya da bir kahraman. Siz öyle görüyorsunuz. Oysa ben ikisi de değilim. Ben bu davanın adaletiyim.

Henüz bilmedikleriniz var. Sizin gözlerinizden saklanan, fısıltılarda kaybolan gerçekler. Neden yaptığımı, nasıl yaptığımı, nelerle yüzleştiğimi kimse bilmiyor. Ama artık saklamayacağım.

Şimdi gelin...
Bu hikâyeyi bir de benim tarafımdan dinleyin.