
"Karadeniz insanı hırçındır. Aynı dalgası gibi, aynı rüzgarı gibi... Dışarıdan bakınca öfkelidir, asi görünür. Ama kimse bilmez içindeki fırtınaların sebebini. O hırçınlık, kolay kolay dile dökülemeyen, dağların ardında kalan imkânsız sevdalardan gelir. Sevdiğini yüksek sesle söyleyememekten, gidenin arkasından bakıp da bir şey diyememekten... Karadeniz nasıl kendi içine akarsa, Karadeniz insanı da acısını içine akıtır. Bu yüzdendir, gülüşünde biraz keder taşıması."All Rights Reserved
1 part