UMUT

Umut, gerçekleşemeyen hayallerin sönük fısıltısıydı. Kimisinin şans diye adlandırdığı Umut, benim kurtuluş çığlıklarımdı. Yıllardır ufacık bir ışık görebilmek için avazım çıktığı kadar haykırmamdı Umut.

Kocam beni terkettiğinde tek bir gözyaşı dökmediğim o gecede karşıma çıkan ufacık bir çocuktu Umut. Elinden tutup sokaklardan koruduğum, tek başıma annelik yaptığım bir masumdu. Günlerim oğlumu koruyup kollamakla geçerken terk edildiğim geceye eşdeğer bir günde o çıktı karşıma.

Maraz Akgünoğlu

Oğlumun babası, kocam demeye utandığım adam. Hiçbir şey olmamış gibi yüzsüzce kapıma dayandığı andan beri tutsaklığım yardım bayrağını eline almıştı. Ondan uzak durmaya çalıştıkça dibimde bitmesi ve takıntılı kişiliğiyle Maraz Akgünoğlu tam bir psikopattı.

Ve bu psikopatın başlattığı savaşa yeni bir birlik katılmıştı. En az Maraz kadar psikopat bir adam.

Gökhan Alp Taşkıran

Yaşadığım bu mahallenin bir nevi Ağa Babası tabiri caizse Susunturlu...