KARABASAN: LABİRENTTEN KAÇIŞ YOK
İmkânsız'a inanırdım ben ama imkânsız denilen her şey sadece küçük bir ihtimalmiş. İmkânsız diye bir şey yoktu; bunu bana o gösterdi, hem de en acı şekilde.
Çığlık attım, ağladım, öldüm, yok oldum, paramparça oldum ve tüm bunları bana yaşatan tek bir isim vardı: Kaner Oktay Yaraslov. Bu isim kan gibiydi; dokunduğu her yerde iz bırakıyor, ruhu zehirliyor, insanı içten içe çürütüyordu. Bu isim ölümün ve ihanetin yankısıydı.
Gitmişti. Ve arkasında bana yalnızca karanlığı, yalnızca yanık bir ruhun küllerini bırakmıştı. Gitmişti ve beni yokluğuyla cezalandırmıştı. Gitmişti ve bana sadece ızdırap bırakmıştı.
Ama ben bir şeye inanırım: er ya da geç herkes bedel öder. Göze göz, dişe diş, cana karşılık can.
Bu, bir aşkın küllerinden doğan öfkenin, bir ihanetten doğan kararlılığın, bir kalbin yavaş yavaş karanlığa dönüşmesinin hikâyesidir. Bir kadının, her şeyini kaybetmesine rağmen ayağa kalkmasının ve kendi gölgesiyle bile savaşmasının hikâyesi.
Bazı hikâyeler kanla yazılır, gözyaşıyla okunur. Ruhum öldü belki, ama intikam hâlâ yaşıyor. Karanlıkla beslenen bir kalp artık ışığa ihtiyaç duymaz. Aşk bazen yaşatmaz, sadece daha derin yaralar açar.
Benim kaybım onların sonu olacak. Her ihanet, bir bedelin başlangıcıdır. Beni öldürmeyen şey, artık ben olmuştu. Küllerimden doğdum; şimdi sıra yanmakta.
Ve unutma; bu dünyada en tehlikeli insan, kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış olandır.
__________________________________________
Bu kitapta yer alan tüm karakterler, olaylar ve mekânlar tamamen hayal ürünüdür. Eserde şiddet, ihanet, kayıp, psikolojik çöküş, ölüm ve intikam gibi hassas temalara yer verilmiştir. Bu temalar, okurun duygusal olarak zorlanmasına neden olabilir. Özellikle travmatik deneyimler yaşamış kişilerin okurken dikkatli olmaları önerilir.
