Beyin unuturdu ama kalp unutmazdı.
Birini zihninden silebilirdin, ama kalbinden söküp atamazdın. Bazı izler, hatırlamasan bile seni bulmanın bir yolunu her zaman bilirdi.
Ukde, o gece geçirdiği kaza sonrası derin bir sessizliğe gömüldü.
Ne adını hatırlıyordu, ne de kim olduğunu.
Aynaya baktığında karşısındaki yüz, ona ait değildi artık - tanımadığı bir kadının bakışları vardı orada.
Küllerinden yeniden doğmuştu ama hangi hayatın küllerinden doğduğunu bilmiyordu.
Ve o sırada, bir yerlerde Barış hâlâ arıyordu onu.
Her gün biraz daha umudunu yitiriyor, yine de içindeki sızı dinmiyordu.
Kaderse, onları bambaşka suretlerle, bambaşka isimlerle yeniden karşılaştırmaya hazırlanıyordu.