7 parts Ongoing Elime anneannemle Datça'daki evimizde çekindiğimiz fotoğrafımız geçtiğinde, hüzünle parmağımı anneannemin resminin üzerinde dolandırdım. Bu fotoğraflar benim için çok değerliydi, onları hiçbir zaman çekmecenin içine tıkıştırmadığımı çok iyi hatırlıyordum. Araya karışmış olmalıydı, ya da anneannem kendini hatırlatıyordu bana.Bu beni görüp gururlandığının bir işaretidir umarım anneanne diye geçirdim içimden bir umut.
Fotoğrafın arkasını çevirdim ne yazdığını çok iyi bilerek.
2001.04.04 Datça
Nazenin'in ilk adımları.
Anneannemin parmaklarını tombul ellerimle kavramış, adım atmaya çalışırken onun gibi kocaman gülmüş kadraja bakıyordum. Her şeyin ilki Datça'daydı. Benim hayatım orada geçmişti, orada büyümüştüm, her şeyi orada öğrenmiştim. Benim hayatım orada başlamıştı, orada da devam etmeliydi.
Huzuru sonuna kadar hissettiğim, avucumun içi gibi bildiğim, her tarafı çiçek kokan, güzel anılarımın olduğu o evde tekrardan başlamalıydım belki de. Kaybettiğim zamanın telafisini Datça'da yapabilir miydim?
Güç almak istercesine anneannemin gülen çehresine baktım bir müddet.Orayı bana emanet etmişti bense şımarıklık yapmıştım, emanetine sahip çıkmamıştım.
Belki de ben harekete geçmediğim için bunca zamandır her işim ters gitmişti. Evrenden bir mesajdı bu bana. Benim hayatım Datça'daydı. Ben burada direnerek uzatmaları oynuyordum sadece.
Çöktüğüm yerden doğrularak dolaba sakladığım ahşap minik sandığı çıkardım ve içinden evimin anahtarını aldım.
Bunu çok daha önceden yapmam gerekiyordu.
•
Editörlük yaptığı dergiden kovulan Nazenin, her şeyi geride bırakıp ailesinin yanına taşınacakken, eşyalarının arasından anneannesinin fotoğrafını görür ve rotasını doğup büyüdüğü yere Datça'ya çevirir.
Yolunun, ilk aşkı Ulaş Batı'ya çıkacağından habersizdir.
