De uitverkorene
  • Reads 36,180
  • Votes 1,306
  • Parts 101
  • Reads 36,180
  • Votes 1,306
  • Parts 101
Complete, First published May 21, 2015
Marilou Miller is een meisje van 16 jaar. Als klein meisje heeft ze het niet makkelijk gehad. Haar ouders hebben haar en haar broer Diego naar een adoptie gebracht, omdat hun ouders te veel ruzie kregen. Marilou is geadopteerd door de familie Lynch, maar haar broer niet, dus moest ze verder zonder hem. Ze vond het vreselijk, maar alles veranderd als ze op haar 16e haar geheime gave ontdekt. Ze is  de Uitverkorene. Ze heeft speciale krachten, maar wat gebeurt er als de vampier genaamd Aro haar krachten wil stelen? Zal ze sterk blijven? Hoe zal de Lynch familie reageren? Zou ze ooit haar broer weer zien?
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add De uitverkorene to your library and receive updates
or
#28zeemeermin
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Unexpectedly [Voltooid] cover
He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017 cover
Blackbeard's Legacy cover
1. De Dievenliga (Volgt op 'Het Kleurloze Kasteel) cover
jeugdzorg // bankzitters  cover
Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔ cover
Werewolf Pain cover
Het Kleurloze Kasteel cover
Family ft Luke Hemmings cover
Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie  cover

Unexpectedly [Voltooid]

67 parts Complete

Het leven van Elise (15) staat op zijn kop als haar ouders besluiten om te verhuizen naar het afgelegen Lakefield, aan de rand van het bos. Elise ziet het niet zitten, ze heeft haar hele leven in de stad geleefd en moet al haar vrienden achterlaten. Maar eenmaal in Lakefield is het bos minder erg dan ze had gedacht. Wanneer Elise vreemde dingen begint te zien gaat ze midden in de nacht op onderzoek uit. Ze komt terecht in een wereld die anders is dan alles dat ze kent. ~Ik kan niet anders dan de zwevende lichtjes volgen. Ze bewegen steeds sneller. Na een tijdje ren ik door het bos achter de lichtjes aan die vrolijk op en neer dansen. Het interesseert me niet meer waar ik heen ga en ik heb het niet eens door als ik het meertje passeer. Ik blijf maar rennen achter de lichtjes aan, ze blijven sneller gaan. Ik kan ze bijna niet meer bijhouden, tot we opeens op een open plek zijn. De lichtjes stoppen abrupt met bewegen, maar beginnen dan om me heen te draaien. Ik wordt er duizelig van. Toch zijn de lichtjes prachtig, ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ik volg ze, draai met ze mee, ik spring achter ze aan. Tot ze allemaal doven en ik plotseling plompverloren op de open plek sta in het maanlicht, zonder een flauw benul waar ik ben. Ik merk dat ik het koud heb, ik ril en krimp ineen als ik zie hoe donker het eigenlijk is. Dan hoor ik opeens een stem achter me. "Hallo, prinses." Hoogste ranking: #1 fantasy