"Ελένη"

Δεν ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία.
Αλλά κάποιες ιστορίες δεν γράφονται για να τις διαβάσουν άλλοι· γράφονται γιατί αν δεν τις βγάλεις από μέσα σου, σε πνίγουν.

Υπήρξε κάποτε μια κοπέλα που είχε όλα όσα χρειαζόταν για να είναι ευτυχισμένη. Ένα σπίτι, έναν άνθρωπο που την αγαπούσε, στιγμές που έμοιαζαν βγαλμένες από όνειρο. Κι όμως, μέσα της κάτι έσπασε - όχι από προδοσία, ούτε από απώλεια. Από εκείνο το αόρατο βάρος που σε κάνει να χάνεσαι χωρίς λόγο.

Αυτό που ακολουθεί δεν είναι ιστορία αγάπης· είναι η εξομολόγηση μιας ψυχής που προσπάθησε να κρατηθεί, αλλά η σιωπή την κατάπιε.
Κάπου ανάμεσα στις λέξεις και στη βροχή, εκεί που τελειώνουν οι φωνές, μένει μόνο ένα ερώτημα:

Πώς σκατά αγαπάς κάποιον και τον αφήνεις να φύγει;