Aydınlığı böl, karanlığı çoğalt

Gün yorgun. Hava boğuk, hava ne soğuk ne de sıcak . Hava terkedilmişliğin bulutlanmış hali, ışınları elinde alınmış çırılçıplak bir güneş tepemde ve her gün verilmiş rol olan doğup batmaları oynarken, bu tekrarlar bana birşeyler hatırlatacak gibi pikapta unutulmuş bir plak gibi ama değil.
Hava bilmem ne dinlenme tesisinde önceden demlenmiş ama rengi kaçmasın diye karbonatlanmış çay gibi ne rengi renk ne tadı tat. Mecburen içilmiş bir bardak ve ardı ardına çekilmiş bin hatrı var sigaranın. Öyleyse ben nerdeydim?
Günlerden salı ama etrafta ezanla eve dağılmış çocukların bıraktığı bir pazar sessizliği. Ama ben nerdeydim?
Edip Cansever'in yanlızlığı mı bu nedir üstümde Bayram'da alınmış bir ceket gibi çıkarmaya kıyamadığım. Bir ceket bu anılarımı unutturmayan. Bir ceket ki odamın her köşesine astığım. Nem ve rutubetten yapılmış.
Ruhum göğsümde,
ben ceketimde.
Bir gün ikimizde çıkacağız elbet.