Wiedźma z Kryształowej Góry

Nie okrada się Gildii Magów.

A już z pewnością nie ratuje się z piwnicy czarowników uwięzionego tam stworzenia, zamkniętego w klatce i spętanego srebrnym runicznym łańcuchem. Nawet jeśli to stworzenie patrzy na ciebie hipnotycznie zielonymi oczami.

Narodziła się w mroku i to w mroku pędziła całe swoje dotychczasowe życie. W zimnej, wilgotnej piwnicy, zamknięta w klatce, pozbawiona imienia i nawet głosu. Nie sądziła nawet, że istnieje coś poza tym małym pełnym bólu i cierpienia wszechświatem. Do chwili, kiedy do piwnicy zszedł miejski złodziejaszek i rozplątał więżące ją okowy.

A potem nadał jej imię: Nienal. Po kwiatach, które próbowała zjeść - bo do czego innego mogłyby służyć? Podarował jej wolność i cały świat - a Nienal odkryła, że nic nie przeraża jej tak, jak ta pełna dźwięków i ruchów zdawałoby się: nie kończąca się przestrzeń.

Wyprowadzając dziewczynę z miejskiej piwnicy Sanal nigdy nie zastanowił się co też takiego magowie mogli chcieć spętać srebrnymi łańcuchami. Czego obawiali się tak bardzo, że trzymali to zapieczętowane w piwnicy?