KÜLLER

Doğduğu gün kaybettiğini öğrendi.
17 Haziran...
Hem doğum günü, hem ölüm günü, hem de sokağa düştüğü gün.

Azer Keskin, annesi yerine koyduğu Mihriban'ı kaybettikten sonra, üvey babası tarafından suçlanıp evden kovuldu.
İki yıl boyunca sokaklarda yaşadı.
Sessiz kaldı.
Düştü.
Üşüdü.
Ama kırılmadı.

Bir gün, bir çöp konteynerinin başında tanıştı Yüzbaşı Cevahir Bozok ile.
Ve ilk kez biri ona:
"Yalnız değilsin."
dedi.

Bu hikâye;
acıdan doğan cesaretin,
yalnızlıktan yükselen adaletin
ve küllerin içinden yürüyen bir çocuğun hikâyesi.

Sessiz kaldıkça güçlenirsin.
Azer bunu yaşayarak öğrendi.

"Beni yok sayanlar, adımı ezberleyecek.