Bazı vedalar, bitti sanılan hikâyelerin en sessiz başlangıcıdır.
Açelya, ardında açıklanmayı bekleyen bir sessizlik ve yarım kalmış bir sevdayla yıllar önce gitmişti. Gidişi, sadece bir şehri değil; Poyraz'ın inancını, güvenini ve gençliğini de eksiltmişti.
Şimdi, yıllar sonra, aynı şehirde yeniden kesişen iki hayat...
Yarım kalmış cümleler, söylenememiş özürler ve kalplerine gömülü anılarla yüzleşmek zorundalar.
Poyraz, artık duvarlarıyla konuşmayı öğrenmiş bir adam;
Açelya ise geçmişin gölgesinden kaçarken kendi sessizliğine sığınmış bir kadın.
Ama bazı duygular unutulmaz.
Bazı bakışlar yıllar geçse de aynı yerden yakar.
Ve bazı hikâyeler...
Ne kadar gömülürse gömülsün, bir gün ışığa çıkmak ister.
"Belki de biz hiç bitmedik, sadece sustuk."