Dziewczynka Zwana Gwiazdką

Co roku, gdy miasto okrywa się śniegiem i zaczyna pachnieć świętami, pojawia się ona - Gwiazdka. Nikt jej nie widzi, nikt nie potrafi jej nazwać, ale każdy czuje jej obecność. Dzięki niej kłótnie cichną szybciej, serca miękną, a dzieci w grudniu zachowują się tak, jakby czekały na coś więcej niż prezenty.

Mówią, że to „cud grudnia".
Że w tym miesiącu świat robi się trochę lepszy.
Nikt nie wie, że za tym wszystkim stoi jedno małe światło w ludzkiej postaci.

Gwiazdka pojawia się rok w rok, cicha, niewidzialna, przechodzi obok ludzi jak zimowy powiew. Tyle że zostawia po sobie spokój, którego nikt nie umie wytłumaczyć. I choć robi tyle dobrego, nigdy nie została dostrzeżona. Ani razu.

Aż do pewnego grudniowego popołudnia.

W tłumie pełnym pośpiechu, między migającymi lampkami, jeden chłopiec nagle przystaje. Patrzy prosto na nią. Nie przez nią. Na nią.
Po raz pierwszy w jej istnieniu ktoś naprawdę ją widzi.

Od tego momentu grudzień przestaje być dla niej tylko czasem pomagania ludziom z ukrycia. Zaczyna być czasem, w którym ktoś w końcu widzi, kim jest naprawdę.