Korzenie, które krwawią

Korzeń który krwawi to poetycka i mroczna opowieść o narodzinach świadomości, o brutalnej czułości ziemi oraz o kobiecości utkanej z żywiołu i szeptów. To historia która rośnie w każdym kto pozwoli jej wejść pod skórę.

„Dziekuska" to opowieść rodząca się z ziemi, światła i cienia. To historia, która nie zaczyna się od bohaterów, lecz od samej planety. Od oddechu gliny. Od wody, która pamięta więcej, niż człowiek potrafi unieść.
To mit kobiecości i natury, pierwotnej i surowej jak korzeń przeciskający się przez skałę. W świecie, który dopiero budzi się do istnienia, nic nie ma jeszcze imienia, a wszystko może stać się początkiem.
Dziekuska nie rodzi się z ciała. Powstaje z zamiaru i z decyzji ziemi. Z pragnienia, które dojrzewało pod powierzchnią przez czas dłuższy, niż można sobie wyobrazić. Jej obecność budzi lasy, zatrzymuje powietrze i splata ludzkie losy z czymś znacznie większym niż oni sami.
Gdy pojawia się mężczyzna niosący chłód obcych miejsc, świat drży. Nie ze strachu, lecz z zapowiedzi. Tam, gdzie spotyka się życie wypowiedziane i życie zrodzone, powstaje nowy rodzaj istnienia, a wraz z nim nowe zagrożenie.
„Dziekuska" jest opowieścią o świecie, który dopiero uczy się mówić. O ciele, które pamięta więcej, niż powinno. O kobiecości będącej siłą zdolną zarówno budować, jak i niszczyć. To historia mroku i światła, korzeni i krwi, tego co pierwotne i tego co dopiero ma zostać zdefiniowane.
To mit, to początek, to pierwszy szept ziemi, który domaga się wysłuchania.
W tej podróży nie chodzi o przeznaczenie.
Chodzi o pamięć natury silniejszą niż ogień i strach. Chodzi o dziewczynę, która nie jest zwykłym stworzeniem świata.
Chodzi o świat, który nie zapomina tego co raz zostało dotknięte światłem.