KARA SARN

Beşinci ay göğe yükseldiği gün, dünya anladı ki, unutmak bazen bir yara gibi kapanır, bazen de bir kapı gibi açılır. Kara Sarn, insanların hafızasından aldığı her anıyla güçleniyor, fakat herkesin unuttuğu bir şeyi yalnızca bir gence geri veriyordu.

Arven, kim olduğunu hatırlamasa da, hafızasında kalan tek bir cümleyle yaşıyordu:
"Kara Sarn uyandığında, sen de uyanacaksın."

Bu sözün sahibini bilmiyor, ama kaderinin bu ayla bağlı olduğunu hissediyordu. Ay büyüdükçe insanlar kendilerini kaybediyor, şehirler susuyor, dünyada yalnızca anıların gölgeleri kalıyordu.

Arven ise seçilmemiş bir kahraman gibi iki yol arasında duruyordu:
anıları geri getirmek ya da herkesi yeni bir başlangıca taşımak.

Bu hikâye, unutmakla hatırlamak arasında sıkışmış bir dünyanın,
ve kendini kaybederken kim olduğunu bulan iki gencin yoludur.