KAN VE MASUMİYET

Şehrin iç karartıcı gecelerinden birinde, Aria kapanmak üzere olan bir kafeden geç çıkmıştır. Yağmur hafif hafif yağarken sokak lambaları titrer. O, sıradan bir gece olduğunu sanır.

Ama karanlık bir arka sokakta bir silah sesi duyulur.

Aria istemeden tanık olur.

Bir adam, iki kişinin arasında sıkışmış, gölgelerin içinde bir savaşın ortasındadır. Fakat Aria farkında olmadan yanlış bir hamle yapar ve adamın hayatını kurtarır.

O adam... Adriano Valerio'dur.
Ve o an adam ona öyle bir bakış atar ki:

Soğuk.
Tehlikeli.
Derin.
Ve sahiplenici.

Sanki "Sen artık benim kaderimsin" der gibi.

Aria korkudan titrer. Ama Adriano'un gözlerinde ilk kez bir çatlak oluşur: Öfke, merak ve... tanımlayamadığı bir çekim

Ertesi gün, Aria'nın hayatı bir daha asla normal olmaz. Takip edilir. Gözlenir. Korunur. Manipüle edilir.
Adriano artık onun gölgesidir.

Ve Adriano'nun iç sesi:
"Beni görmemen gerekiyordu... ama artık seni kimse göremez."

hikâyenin karakterleri ve olaylar tamamen kurgusaldır.