ODA DO SMUTKU • STRANGER THINGS

❝Delliuszu, czyli czas trwonisz w smutku,
czyli ustronia szukasz w dni święta
i spijasz wyborny falern,
że masz umrzeć, pamiętaj.❞

- Horacy, Oda II, 3 (Aequam memento)

Życie Elviry Ross runęło w gruzach, gdy wczesną zimą 1979 roku, w lesie w Hawkins, w stanie Indiana, znaleziono jej ojca: skatowanego niemal na śmierć.
Marzenia o college'u, eksplorowaniu teatrów oraz wielkich bibliotek Nowego Jorku, jawiącego się młodym, pełnym ambicji dziewczynom takim jak ona, jako Centrum Wszechświata, zostały pogrzebane. Elvira, z obiecującej artystki, łaknącej sztuki i kuszącej metropolii, w jeden dzień musiała dorosnąć i przejąć odpowiedzialność za swoją rodzinę.
Wszyscy dookoła powtarzali jej, że to, co feralnej, śnieżnej nocy spotkało jej ojca,
to wielka tragedia i czysty przypadek. Każdy mógł paść ofiarom zbirów z sąsiedniej wioski, których notabene nigdy nie złapano.
Sęk w tym, że Elvira znała prawdę - mroczną i ohydną. Nikt jednak nie mógł jej usłyszeć.
Rossówna obiecała sobie, że któregoś dnia nadarzy się okazja na krwawy rewanż, a ona nie będzie już potulnie siedzieć cicho, w obawie przed konsekwencjami. Pomści ojca. Zabije Martina Brennera, chociażby i gołymi rękami.
Taka możliwość pojawia się parę lat później, w 1983 roku, kiedy na początku listopada, w niewyjaśnionych okolicznościach, znika chłopiec, Will Byers. Elvira Ross rusza z misją odnalezienia dzieciaka i dopadnięcia Martina.
Sprawy jednak komplikują się, gdy prosty obraz uprowadzenia mąci coś nienaturalnego. Upiornego.
Coś nie z tego świata. Z drugiej strony.