झवेगाव हे एक छोटसं गाव. त्या गावात झाटेवस्ती नावाची एक दहा बारा घराची वस्ती. त्या झाटेवस्तीवरल्या एका घरात बाबुराव झाटे आणि मैनाबाई झाटे राहत होते. त्यांची पोरगी चंदा नुकतीच दहावीची परीक्षा देणार होती. ती तशी अभ्यासात कच्चीच होती. पण दिसायला एकदम अप्सरा होती. घरात अठराविश्व दारीद्र्य असले तरी चंदाची अंगकाठी भरीव होती. म्हणतात ना की देव एक देत नाय तर एक देतो. त्याप्रमाणेच चंदा गरीब होती पण अंगाने मस्त भरलेली होती कुणीही पोरगा तिचा भोग घेण्यासाठी लगेच तयार होईल अशीच तिची कांती होती.
चंदा आणि तिची मैत्रीण नंदा शेटे दोघीच एकमेकांना पुरक होत्या. शाळेत येता जाता त्या सोबत होत्या. एकाचा बाकावर बसायच्या तशी नंदा लय चालु पोरगी पण चंदा तेवढीच शांत. नंदावर सगळी शाळा फिदा होती किमान तीस एक लवडे नंदाने घेतले होते आणि त्याचा तिला आभिमान होता. शाळेत कुणी नवीन तरुण चि