Asosyal

Bir ses duyduğumda gözlerimi ovuşturmayı bırakıp kafamı kaldırdım. Bu o'ydu. İnsanlarla konuşmayı sevmiyordu. Ama benimle konuşuyordu. Neden?
"4 ders uyumayı nasıl başarıyorsun?"
Kafamda sorduğu soru defalarca kez döndü durdu. Verecek mantıklı bir cevap bulamadım. Tek diyebildiğim "Bilmiyorum uykum vardı." oldu. Elinde iki tane tost ve 2-3 de çikolata. Ayrıca büyük boy kraker. Hepsini yiyecek miydi?
"Sanırım sen diğer kızlar gibi sulu değilsin."
Ben onlar gibi hiç değilim. Sulu olmayı bir kenara atabiliriz. Konuşmak isteyeceğin biri bile değilim belki de. Ben ve diğer kızlar. Kocaman farklar var aramızda. Fazla sıradan kalıyorum onların yanında.
"Huyum değil." diye kısa bir cevap kafamdaki düşüncelerin tercümanı olmayı başaramıyordu. Ah şu pazartesiler.. Aptal gibi oluyordum bu günlerde. Ama bu pazartesi aptallığımın sınırlarını zorlamak içindi sanki. Hani şu ilk gün olanından var ya işte ondan...