Yine o hastanedeyim,hayatımın ilk aşkını ,annemi kaybettiğim hastanede son aşkımın ellerimden kayıp gidişini izliyorum.
Camdan artık rengini kaybetmiş suratına baktım.Tek istediğim bana yine o muhteşem gözleriyle bakması ve içime huzur veren gülümsemesini göstermesiydi.Elimden hiçbir şey gelmiyordu.Çocukluğumdan beri koruyup kolladığım,hayatımın anlamı dediğim,sevgili sıfatının bile az kaldığı insanın öleceğini bildiğim halde ona yardım edememek savunmasız kalmak canımı çok yakıyordu.
Sude ölürse ben eski Batu olamazdım...
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024