Oyuncak

"Beni istemiyor musun, anne?"

Sesim ağlamaklı çıktığı için kendimden nefret etmiştim. Selin'in küçük düşürücü bakışları üstümdeyken ağlayamazdım.

"Valizin hazır, şoför seni kapıda bekliyor."

Kırık bir kalp ve istenmemişlik duygusuyla; hiç bilmediğim bir şehirde, yılda birkaç kez gördüğüm babamın yanında yaşamak zorunda olmam yetmezmiş gibi bir de "o" çıkmıştı karşıma.
Kendini evrenin merkezi sanan, tüm insanlara oyuncağıymış gibi davranan şizofren, hastalıklı bir moron.
Ama daha benimle tanışmamıştı. Ona dünyanın kaç bucak olduğunu gösterecektim.