-RUHUNUN CENAZESİNİ KALDIRMIŞ BİRİNİN BEDENİNE SİLAH DOĞRULTMAK GİBİYDİ HAYAT...
Küçük bir kaçamağın sonucuydum, yetimhane kapısına bırakıldığımda 1 aylık bile değildim, kaybedecek bir şeyi olmayana risk almak kolaydır, doğduğu andan itibaren kaybetmiş birinin yapabileceklerinin eseriyim ben.
Pişman değilim yaptıklarımdan, "Yine yapar mısın?" Deseler; "Yaparım." Derdim. Bu dünyada hiç kimse öksüz ve yetimin vebalini alamaz, Yaradan'a çok yalvardım sesimi duymadı, hepsine tek tek, bizzat ben cevap verdim.
Yaratıcı onların başına zebani değil beni verdi, hepsinin üzerine cehennem ateşi gibi düştüm. Dar ettim evlerini, işlerini ve hayatlarını. Şimdi içim rahat bir şekilde teslim ediyorum ruhumu.
Hey, duyun sesimi! Zenginden alıp fakire verdim, umudu olmayana umut, imkânı olmayana imkân yarattım, asıl suçlu ben değildim, sizin zihniyetinizdi suçlu olan. Bu dünyadan bir "NEFES" geçti, gitti!
Hayal kurmayı uzun süre önce bıraktım, çünkü benim hayalim olamazdı;
"BİR KAYBEDENİN HAYALİ OLAMAZDI..."
Mirhan ağa kaşlarını kaldırarak karısının saçını okşayarak kulak arkasına aldı. Karısının öpmekten şişen dudaklarına alayla sırıtıp burnunu çenesinin hizasından boynuna getirdi, karısını soludu uzun uzun. Ve dudaklarını pürüzsüz boyna bastırdığında altındaki karısı gerilmişti.
"Benden başka kimse kokunu soluyamaz !" dedi Mirhan ağa keskin çıkan sesiyle, genç kadın altında yaprak gibi titriyordu. Karısının bağımlısı olduğu kokusunu solumayı bırakıp dudaklarını dudaklarına bastırdı.
"Benden başka kimse seni öpemez!"
Karısının üstünde yükselerek, zarif parmaklarını kendi kalbine bastırdı. "Ve benden başka kimse sevemez seni kadın!"
Kadın gülümsedi onun sevdiği uysallığına devam etti. Adam karısına hayran hayran bakarken alnını alnına yasladı sakince.
*
+18 sahneler ve rahatsız edebilecek ögeler içermektedir.
Aşiret Birliği Serisi "1"
*