-RUHUNUN CENAZESİNİ KALDIRMIŞ BİRİNİN BEDENİNE SİLAH DOĞRULTMAK GİBİYDİ HAYAT...
Küçük bir kaçamağın sonucuydum, yetimhane kapısına bırakıldığımda 1 aylık bile değildim, kaybedecek bir şeyi olmayana risk almak kolaydır, doğduğu andan itibaren kaybetmiş birinin yapabileceklerinin eseriyim ben.
Pişman değilim yaptıklarımdan, "Yine yapar mısın?" Deseler; "Yaparım." Derdim. Bu dünyada hiç kimse öksüz ve yetimin vebalini alamaz, Yaradan'a çok yalvardım sesimi duymadı, hepsine tek tek, bizzat ben cevap verdim.
Yaratıcı onların başına zebani değil beni verdi, hepsinin üzerine cehennem ateşi gibi düştüm. Dar ettim evlerini, işlerini ve hayatlarını. Şimdi içim rahat bir şekilde teslim ediyorum ruhumu.
Hey, duyun sesimi! Zenginden alıp fakire verdim, umudu olmayana umut, imkânı olmayana imkân yarattım, asıl suçlu ben değildim, sizin zihniyetinizdi suçlu olan. Bu dünyadan bir "NEFES" geçti, gitti!
Hayal kurmayı uzun süre önce bıraktım, çünkü benim hayalim olamazdı;
"BİR KAYBEDENİN HAYALİ OLAMAZDI..."
Ben Dilda Mardinin en büyük aşiretin kızı Amed ağanın torunu Dijwar kalkanın kızıyım.
Babasının işkenceleriyle dedesinin hor görüşleriyle büyüyen Dildan Kalkan.
...
Baran Temizer, koca Mardinin korktuğu konuşurken başını yere eğdiği, yolda karşılaşan insanların yollunu değiştirdiği sert ifadesinden ödün vermeyen, acımasız merhamet duygusu olmayan insanların zalim dediği Baran ağa.
Elini serçe masaya vurdu.
"Ne demek berdel olur topunu siktiğimin piçi benim kardeşimi kaçırıyor ölüm karar verilmesi gerekirken ne demek berdel!"
"Karar verilmiştir."
Duygularıyla yere yığılan Dilda kafasını eleri arasında aldı. Nasıl berdel olurdu hayalleri vardı önce babasından kurtulacak sonra okuyup avukat olucaktı, nasıl yapardı nasıl Mardinin en zalim ağasıyla evlenirdi.
Baran ve Dilda
🖤
(Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)