Buhran

Şimdilik kendi kendimi soktuğum bir boşlukdayım. Nasıl becerdim de kendimi 4 çocuklu dul gibi orta da kalmış hissetmeyi başardım bilmiyorum, ama böyle bi Buhran bi bunalti basıyor ki anlatamam. Sürekli düşünüyorum , yaşadığım şeyleri kötü şeyleri bide iyiler hiç aklımın ucundan bile geçmiyor. Böyle küçük emrah modunda babası ölmüş anası kardeşi orospu olmuş bütün milletten küfür yemiş gibi bi halim var. Aslında hiç bişey yok canım sıkılıyor sadece ama ben sanki hersey benle zıtlaşıyor gibi hissediyorum ki öyle bence. Vallaha bak. E kimseye bişey de diyemiyorum tam konusucam bizde öyle, valla durum bende bu, sen yine iyisin kız .. gibi saçma sapan şeyler duyuyorum . en iyisi kendi bunalımı mi kendi içimde yaşayım. Bi kenarda öleyim kokum çıkana kadar bulamasinlar beni.