Kör Kalpler

Hiçbir kitap, hiçbir şarkı, hiçbir şiir anlatamazdı bazı sevdaları. Hiçbir söz açamazdı kör olan gözleri. Aramayana, inanmayana kapalıydı bütün kapılar. Bilinmez bu yolculukta yüreğinin sesini duyamayana çıkmaz sokaktı bu hayat. Umudu olmayanı köreltirdi bu hayat. Onlara hiçbir şey vermezdi.

Peki umudu olana?

~~~

"Miray?"

"Efendim?"

Sol gözüme masum bir öpücük bırakıp dudağıma yaklaşan o damlayı da nazik bir şekilde parmağıyla sildi.

"Söz veriyorum, seni elimden geldiğince üzmemeye çalışacağım. Aslalı cümleler çıkmıyor güzelim benden. Taş kafayım ben. Yaparım bir aptallık yine üzerim. Ama bil ki bu adam seni isteyerek üzmez. Bunu hep bil. Olur da üzerse, yara açarsa o yaraları iyileştirmek için canını dahi ortaya koyar. Miray'ım, ufaklığım, güzelim, hiçbir hitap sana duyduğum şeyi anlatamaz. Hiçbiri sana yakışamaz da biliyorum. Ama işte bende sana yaranmaya çalışıyorum. Ben geceler boyu ağlattığım, kırmaktan korkmama rağmen kırdığım, üzmekten, incinmesinden korkmama rağmen paramparça ettiğim kıza aşık oldum. AŞIĞIM! İçimde verebileceğim sevginin son kırıntısına kadar."