Karanlık bir kara delik gibidir... Sizi içine her çekişinde anılar canlanır gözünüzde. Her seferinde, her kabusta aynı acıları yaşamak... öyle zordur ki. Sizin unutmaya çalıştığınız korkularınızı tekrar tekrar canlandırır. En kötüsüde , bu kara deliģin içinden asla ama asla kurtulamayacağınızdır. Çocuklara derler ya hep 'Karanlıktan Korkma' diye. O kadar şanslıdırlar ki... bir aileleri vardır . Ama peki ya ben ? Benim ailem ? Büyüdükçe insan öğrenir bunu , karanlıktan korkmamayı. Ama ben öğrenebilecekmiyim ? Bu kabusumu yenebilecekmiyim ? Her gece tekrar eden karanlığı... O kadar güçlümüyüm ki ben ? Oldukça şüpheliyim...