Soğuk, tozlu zemine çökmüş acıyla kıvranan bir kız. Etrafından geçen onca insan, kimi acıyarak bakıyor, kimi fark etmeden arkadaşına hararetli bir şeyler anlatıyor, kimi gülerek geçiyor yanından. Umurunda değil. Puslu, gri havayla karışmış duyguları her şeye daha baskın geliyor; Acı, hüzün, öfke... Kimsenin duymadığı ama genç kızın kulaklarını sağır eden yardım çığlıkları... Bir el dokunuyor omzuna, nazikçe. Görmesini bulanıklaştıran gözyaşlarını siliyor yavaşça kız, sert bir rüzgar çarpıyor suratına. Kafasını kaldırıp omzundaki elin sahibine bakıyor. Gülümsüyor kız. " Geleceğini biliyordum." İç çekip gülümsemeye devam ediyor. "Yardım çığlıklarımı duyacağını biliyordum." diyor gözlerini kapamadan önce. "Biliyordum."