Akala nung una nasa totoong mundo ako, pero hindi pala.
Marami akong pinag daanan na pagsubok, sabi ko nga 'give up na' ako pero nagkakamali ako. Maraming tao ang mawawalan ng buhay, maraming taong nagmamahal sa akin lalo na ang mga naging kaibigan ko. Sa mundong pinasukan ko puno ng mga magical's powers, especially me. Kailangan ko silang iligtas lalo ang ang mundo nila. Nung una wala ako naaalala o role ko kung bakit ako napadpad dito sa mundong ito. Ngunit may isang gumabay sa akin. Para unti unti kong nalalaman ang role ko sa mundong ito. Ay para iligtas sila, sa kapahamakan.
Masaya ako nung nakauwi na ako sa tunay kong mundo, dahil nakauwi ako ng ligtas.
Isa lamang kaming mahirap na pamilya, nag-iisa akong anak nina nanay at tatay. Mahirap nga kami, pero masayahin ang pamilya namin, laging nag kakatuwaan kahit anumang dumaan na problema.
Pero nagising ako nung isang araw. Na namatay si nanay dahil sa
[A/n: continuation sa prologue]
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.