Hayatımızda Sevmediğimiz İnsanlar Vardır.
Hatta Nefret Ettiklerimiz, Yüzüne Görmekten Tiksindiğimiz İnsanlar Vardır.
Onları Gördüğümüzde Ordan Kaçmak İsteriz.
Ya Da Karşı Çıkmak.
Gördüğümüzde İçimizi Kelebeklerle Dolduran İnsanlar Da Vardır.
Hep Onları Görmeyi Dileriz.
Yanımızda Olsun İsteriz.
Onların Canı Acıyınca Bizimde Canımız Acır, Yüreğimizde Bir Yara Açılır.
Ağlamak İstersin Onu Öyle Görünce.
Aşık Olduğumuz İnsanlar Vardır.
Onu Sevdiğini Söylersin, Ama O Sevmediğini Söyler.
Yüzüne Öyle Bir Bakar Ki.
Gülümsemeyi Unutursun, Ölmeyi Dilersin.
Belki Hayata Küfredersin.
Gözlerin Dolar, Sessizce Ağlarsın Köşelerde.
Unutamazsın.
Kokusu Burnuna Gelir Durur.
Unutursun Benliğini, Kendine Acırsın.
Ellerin Uyuşur, Üşür Artık.
Donar Her Yerin.
Acıyla Sızlar Vücudun.
O Sıcak Suyun Altında Bile Üşürsün, Ağlarsın.
Bir Daha Sevmemek İçin Yemin Edersin Belki De.
Fakat Yeniden Birini Seversin.
Ama Söylemeye Korkarsın.
Ne Olacağını Bilemezsin Bu Defa.
Gücün Yetmez, Susar Kalırsın Yine.
Onu Sevdiğini İtiraf Edemezsin...
Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı.
"Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi.
"Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?"
Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu.
"Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.