Perdenin arasından sızan ışığın gözlerimi kamaştırmasının yanında annemin "Akel kalk artık! Okulun son haftasında bari geç kalma." sözleri kulağımda yankılanıyordu. Ben asıl bu zamanda geç kalınabileceğini düşünsemde annem yönetiyordu beni. Diğer insanlar beynin yüzde birlik bölümünü kullanırlar. Benim gibi, ancak benim beynimin geri kalanı tamamen annemin etkisi altında. Yüzde doksan dokuzluk bölümü onunken, hislermi yüzde birlik bölüme sığdırmakta ve ondan gizlemekte zorluk çekiyorum. Üstelik dinlediğim şarkıya ve arkadaş seçimime karışan o cadı tepemde olduğu zaman bu iş sandığımdan daha da zorlaşıyor...