Onu gördüm. Yine. Her gün aynı saatte, aynı yerde. Bana her zamanki soğuk bakışlarını attı ve önüne dönüp yürümeye devam etti. Bazen akıl hastası bir deli olduğunu düşünürdüm, bazense sadece benimle konuşmak istemediğini. Orada ne işi vardı bilmiyorum. Her gün niye bana baktığı yada bana ne söyleyeceği hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Ta ki bir gün benimle konuşana ve hayatımı değiştirene kadar.