Hayalet Sancısı

Elini karnına koydu ve dedi ki; Doğ güzel bebeğim,birlikte çekecek acılarımız var.
Bir elini diğer elinin üzerine koydu ve derin bir nefes aldı. Bu nefes,doğmamış bebeğine can akıtmak içindi.
Sonuçta canını parçalara ayırıp,ciğerinin büyük bir parçasını koparıp giden, bu yaşamaya çalışan bebeğin babasıydı.
Peki bir anne ne düşlerdi? Bebeğinin kime benzeyeceğini,yürüyüşünü,gülüşünü?
Peki bu anne ya bir hayalete aşık olmuşsa ne olacaktı?
Tek bildiği içinde taşıdığı bebeğin saçlarının,ellerinin,gülüşünün ve nefesinin her daim yarı hayalet olacağıydı.
İçimde büyüttüğüm hayalet,iliklerimden geçip babasını bulmama yardım etmek için gelmişti.Bebek,annesinin mutluluğu için hayalet babası tarafından,ölümlü annesine armağan edilmişti.