Isang Univeristy na hindi mo inakala.
Puro Delinquents,Reaper,Mafia,Gangster,Killer
lahat na nandun sa University na yun.
Akala ko mababait sila yun pala ang sasama nila,
Ang burtal at higit sa lahat kaya ka nilang patayin sa isang tingin lang.
Malalakas sila at walang inuurungan.
Eto ang GANGSTER UNIVERSITY.
Kung saan ako pumapasok.
Hindi ako katulad nila.
I am a Nerd,Beautiful,Mabait at higit sa lahat hindi ako suplada
or Bitchy type.
Lahat ng estudyante dito mayayabang,makakapal ang mukha at mayayaman din katulad ko.
Commoner. Yan ako hindi pinapakialaman ng lahat.
My parents they are the owner of the University at sikat din sila.
Because they are the Legendary Gangsters of this Generation.
And my parents know me very much.
Lagi nila akong pinipilit na gumamit ng Baril at mga Armas na delikado pero hinding hindi ko yun magagawa dahil hindi ako marunong atsaka wala sa hilig ko ang pumatay.
So ako si Freya Dominique Chance at sundan niyo ang kwento ng buhay ko.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.