Hep derler ya çocukken daha kolay mutlu olabiliyorduk diye,
Çocukken bile çocuk kalabilmekti
tek derdim
Parfüm kokusunda, papatyalarda, rastgele çalınan bir şarkıda
bulunabilirdi diyordum mutluluk
Hayır, hala bu kanı içerisindeyim
Fakat insanın hiç derdi yokken mutlu olması daha zormuş bunu anladım
Ne diyordu şair?
''Dertsiz insan olur mu hiç seninde derdin vardı elbet, üç aldığın günlerde içlenip ağladığını hatırlar mısın? Zavallı mektepli kız...''
Dertlerimiz var elbet ne diyelim yaşam telaşı
Bütün dertler bir şekilde yaşam telaşına çıkmaz mı aslında?
Kim bu daha dertli yada daha az dertli olan insanlar?
Peki ya mutlu?
İçinizin mutluluktan orkestra kurduğu anlar?
Mutlu insanları her şeyden çok sevebilirim
Bir sokak çocuğunun gözlerine samimi bir sevecenlikle bakabilirler,
Bazen hiç tanımadığı insanlarla göz göze gelip onlar için dua edebilirler
Sokaklarda çılgınca dans etmelerine gerek yok gözlerindeki bu istek her şeyi anlatır
Başka ne yaparlardı bu mutlu insanlar?
Neye göre mutlular?
Dünyaları mı aldılar, yoksa dünyalar mı önlerine sunuldu?
Yoksa bir tebessüm yada mevsim değişikliğinin mutluluğu mu?
Ne fark eder?
Mutlu insanların gözünde en büyük mutluluk yatar.