♦ Kayıp ♦ - Affedilmeyen Serisi *1* -

"Bak işte yine oldu." Oturduğu büyük kayanın üstünde, bakışları hala denizi izlerken, mırıltı halinde ağzından dökülen cümle hafif de olsa şaşırmama sebep olmuştu.

İlkbahardaydık. Buna rağmen, hava oldukça kapalıydı ve rüzgar buraya ilk geldiğimdeki andan daha şiddetli esiyordu. Evdeki halimle çıkmıştım dışarı. İnce yün hırkaya biraz daha sarılıp gözlerimi kapattım. "Ne oldu?"

"Güldüğünde olan şey" Gözlerimi açıp kafamı ona çevirdim. Yere bakarak kısık bir gülüş savurdu.Bakışlarımı ondan alıp kafamı geriye doğru yasladım. "Neymiş o?" Başını yerden kaldırıp dikleştiğini hissedebiliyordum kapalı olan gözlerime rağmen.

"Bir yerde çiçekler açtı.Bir bebek gülümsedi.Dünyanın herhangi bir yerinde kötülük kaybedip iyilik kazandı.İyiliğe, güzelliğe, adalete ve her şeye rağmen mutlu olunabileceğine dair içimde kaybolan o duygu yerini inanca ve ümide bıraktı. Sadece gülümsüyorsun ve hayatımda ki tüm o yanlışlar birer birer yok oluyor." Onun içten gelen gülümsemesine karşı alaycı bir kahkaha döküldü dudaklarımdan. "İnanç ve ümit ha?" diye sordum ona bakmamayı sürdürerek.

"Siz de bana ümit verdiniz, bayım." Yavaşça yerimden kalkıp bir kaç kayanın üzerinden atlayarak ondan uzaklaşmaya çalıştım. "Önce ümit verip sonrada bir hiçmişim gibi hissettirdiniz."

* Affedilmeyen Serisinin 1. kitabıdır *