Sınıfın kapısından dışarı çıktığımda onu fark ettim ve umursamadan devam ettim. Senenin başından beri her gün aynı şey tekrarlanırken,içimden onu gördüğüm zamanlardaki tekrarladığım şeyi bıkmadan tekrarlamaya devam ediyordum.Saçlarımı kulağımın arkasına doğru ittirirken "Ne olur artık beni fark et." dedim her zaman ki gibi içimden.Tam o sırada alışık olmadığım,hatta neredeyse hiç duymadığım fakat tınısı kalbimi durdurabilecek güzellikte ki ses "Remle,bir dakika konuşabilir miyiz?" diye beni tam sınıfımın kapısının önünde durdurdu.. ••• Lanet olsun! Bilinçaltımın bana oynadığı bu lanet oyunlara lanet olsun! -az önce size anlattığım rüya- maalesef ki rüya, bilinçaltımın bana yaptığı kalleşlik, size bunu nasıl anlatayım ey kardeşlerim! İnsanın beyni kendine böyle bir kötülüğü yapar mı hiç?