Toz pembe bir hayat yoktur. Toz pembe bir renk değil. Bir seçenek değil. Her renk bir siyahla lekelenmiştir. Her şeyin bir sonu, bir uç noktası vardır. Uçurumun kenarı gibi. Çok yüksek gözükür, ancak bir sonu vardır. Çok sevdiğin bir kitap gibi. Ancak bir sonu vardır. Yaşam gibi. Ölmeyeceğini sanırsın. Ölümsüz olduğunu sanırsın. Ancak o gün gelir çatar ve ölürsün. Benim hikayemin de bir sonu vardı. Bir uç noktası vardı. Ben bir cezalıydım. Cezam ise asla bir kelebeğe dönüşemeyecek bir tırtıl olmamdı. İnsanların canını yakıyordum. Bir tedavi bulmak için insanlara acı çektiriyordum. Bunu annemin göz yaşlarından öğrenmiştim. Ben bir insandım. Diğer tüm insanlar gibi mutlu olmak istiyordum. Mutluluğun peşinden koşturuyordum, ta ki bana deli gözüyle bakıldığını fark edene dek.

+18 sahneler mevcuttur. "İsmin ile hitap etmemem seni diğerlerinden çok farklı konuma getiriyor." Koltukta iyice yayıldığında beni de kolumdan çekerek tek dizinin üstüne oturtmuştu. Bundan sonra ne kadar cesur davranabilirdim ki ? Belimi kavrayan kolu gayet rahat hareketler ile bedenim üzerinde gezinmeye başlamıştı. "Hiç yanmadan sönmek bu olmak gerek senin için" sert çıkan ses tonu gittikçe hoşuma gitmeye başlarken utançtan dolayı sadece gözlerinin en derinlerine bakmak ile yetinmiş , dudaklarımızın arasında milim fark kalana kadar ona yaklaşmıştım. "Siz yanmaktan ne anlarsınız ki?" Gittikçe koyulaşan gözleri önce dudaklarıma kaymış sonrasında gözlerim ile kesişmişti. Sanırım benim bu kadar cesur davranacağımı tahmin edememişti. "Yanmak istiyorum senin ateşinde papatya bana yapabileceklerini göster!" Koltukta geriye doğru yaslanırken beklenti dolu bakışlar ile bana bakmıştı. Ne yapacağımı çok merak ediyor gibiydi! Aslına bakılırsa ne yapacağımı bende çok merak ediyordum. Bir kaç saniye boyunca gözgöze bakışmış ardından kafamı iki yana sallayarak ayağa kalkmıştım. "Kül olduğumu görmeni isteyeceğini sanıyordum." Küllerimin tekrardan alevlenmesi normal miydi ? Her gördüğümde nefesimi kesecekmiş gibi gelen sözleri fazlasıyla beni kendine çekerken onun evli olması ile kendimi durdurmaya çalışıyordum. Buna daha fazla ne kadar tahammül edebilirdim bilmiyordum! Canımı yakan parmakları bu sefer şevkatle dokunuyor ittirdiği duvara sırtımı dayayarak sıcak nefesini boynuma üflüyordu. "Artık benim olmanın zamanı gelmedi mi minik papatya" SADİSTPATRONUM ismini

Yani diyosun ki 'beni itin götüne soktular onu da pavyonlara'. Ah şükran ah, ben senin sexten küçülen beynini sikiyim. Keşke kafatasını açıp yeni bakış açıları yerleştirip geri takabilseydim o zaman gitmezdi. Onlar dünya görüşü kazansa nolur oğlum, yan sokağında torba üst katında fuhuş. Abi hayatımı mahvetti kadın. Ne derece? Gençliğimin bahçesine imam-hatip dikip kaçtı desem. Durum vahimmis.

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

Bir eliyle ensemi sıkıca kavrayıp bedenimi kendisine yaslarken, dudaklarını hemen dudaklarımın kenarına bastırdı. "Ellerimi açtığın an başına gelecekleri biliyorsun değil mi?" diye sordum, sıcak nefesi tenime vuruyor, gözlerinin içine kadar güldüğünü görebiliyordum. Tenimdeki eli iyice etime gömülerek aramızdaki o küçücük mesafeyi de tamamen yok etti. Ondan kurtulmamın imkanı olmadığını anlamıştım, çırpınmayı keserek bana dokunmasına izin verdim. "Eğer seni bu kadar uysallaştıracağını bilseydim kelepçeleri daha önceden bileklerine geçirirdim..." diye konuştu, boğuk bir sesle. Göğsüm hırsla inip kalkarken gözlerimi kırpmadan bakıyordum alaylı gözlerine. "Aksi şekilde bana asla dokunamayacağını çok iyi biliyorsun çünkü." diye öfkeyle soludum. "Artık bana dokunmandan nefret ettiğimi de biliyor musun sahi? Bakışlarından, laflarından, senden, her şeyinden nefret ediyorum Soykıran..." "İster sev ister nefret et," derken keskin bir şekilde gözlerimin içine baktı. "Bu saaten sonra sevginin de bir önemi yok, nefretinin de... Yalnızca öfkeni istiyorum Hazel, içinde alev alev yanan o öfkenin önce seni sonrada beni yakıp yok etmesini istiyorum..." ▪︎ Karanlık Okyanus 2. Kitaptır. İlkini okumadan buna başlamayınız!

O sırtımı dayadığım bir ağaç değildi sadece. Güven veren bakışları benim yarınlarımdı. Sıcacık eli hayatımdaki en güzel şeydi. Ve varlığı...ruhuma güç veriyordu.

YETIŞKIN IÇERIK +18 Parmakları eteğim altından ince çamaşırıma dokunduğunda başını boynuma yaslayıp hırıltılı nefesini kulağıma üfledi. "Ne renk?" bedenimi ele geçiren arzuyla diğerlerinin duymasından korkarak "Beyaz" dedim. Son nefesimi veriyormuşçasına... Parmakları ince çamaşırımı geçip sıcak dereye ulaştığında orta parmağı boydan boya ıslak vadiyi keşfe çıktı. Bacaklarımı birbirine bastırıp ellerini cehennemimde hapsettim. Dolgun dudakları yumuşak kulak mememi arasına alıp diliyle ıslaklığını yaydı. Parmakları zorlukla bacak aramda hareket edip sıcaklığımın kaynağına indiğinde onu içine almak için deliren deliğime yavaşça sokuldu. Öyle sesli bir nefes aldım ki yüksek sesli müzik olmasa inilti gibi çıkan ses tüm mekanda duyulabilirdi. "Gri, artık gri.." başım arkaya düştüğünde insanların varlığını çoktan unutan bedenim pelte kıvamına gelmişti. İçimdeki doluluğunun kaynağı orta parmağına işaret parmağı da dahil olduğunda baş parmağıyla klitorisime baskı uygulayarak okşuyordu. Sol elimin üzerindeki eline karşın sağ elimle eteğimin altındaki koluna tırnaklarımı geçirip içime itekledim. "Beni istiyor musun? İçine sertçe girmemi, döllerimi bırakmamı istiyor musun?" boynumdaki dudakları çeneme ilerlediğinde göz kapaklarımın ardından üzerime düşen gölgesi ve içimdeki baskısını arttıran arsız duyguların hissettirdiği şehvetle dolduğumu hissettim. * • Tutkunun Esaretinden Doğan Hata •