Veda ediyorum her şeye,evime,çocukluğuma, kardeşime ve en önemlisi anneme...
Yıllardır zamanı gelsin artık dediğim ama bir türlü getiremediğim o zaman şimdi geldi,
Ve gidiyorum...
Hayata ilk adımlarımı atmak için gidiyorum.
Yaşadığım şehri,tüm çocukluklarımı terk ediyorum.
Yavaş yavaş,adım adım...
Tüm tükenmişliklere rağmen hala büyümediğimi fark ettim.
Hayat büyütecek beni,acılarıma acı katarak,can yakarak daha da büyütecek.
Yükleyecek bana üstlenemeyeceğim yükü
Peki ben bunu taşıyabilicek miyim ?
Sadece 18 yaşında bir kızım.
Ben Ömür'üm,Ömür Bersu'yum...
Annemin Ömrü'yüm ya da başka birilerinin.
Çok garip,benim yaşayacak bir ömrüm olmadan nasıl başkasına ömür olabilirim ?
Vedalar,yeni başlangıçlar...
Artık hayat beni kelimenin tam anlamıyla kollarının arasına alıyor.
Merhaba hayat diyorum Merhaba...
Tüm ezilmişliklerimle,acılarımla Merhaba
Şimdiye kadar acılarımla yaşayabildim,umut vardı hep içimde.
Peki ya şimdi,şimdi Umut olacak mı ?
Hayat beni içine alıyor,
Ve gidiyorum...
Konu:
Bir hemşire işine yine her zamanki gibi geç kalır ve patronu onu işten kovar, hemşirenin Nehir diye bir arkadaşı vardır ve ona iş ilanı verebileceğini söyler. Hemşire eve geri döndüğünde akşama kadar iş arar fakat bulamaz, bu yüzden de arkadaşı Nehirin dediği gibi iş ilanı verir...
İşte her şey o ilana cevap geldikten sonra başlar.