eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir.
BARAN VE ADA'NIN HİKAYESİ YENİDEN YAZILIYOR :)
BURADA OLAN PARMAK KALDIRSIN
AŞK İÇİN NE KADAR İLERİ GİDERSİN?
"Öyle mi benim küçük karıcım demek kendini öldürmeyeceksin"
Sesi duymamla kapıya dönmem bir oldu. Gelen Baran'dı, beni bu kadar kısa sürede bulmasını ummuyordum. Yüzünde her zamanki sert,soğuk ne düşündüğü belli olmayan ifadesi vardı.
"Ne oldu dilini mi yuttun? Seni bulamayacağımı mı sandın ha?Beni bırakabileceğini mi sandın?Söylesene bana. Sen cehenneme gitsen peşinden gelirim,seni benden kimse alamaz,sen bile" söylediği her söz aslında bir tehditti. Son sözleri duymamla vücudum iyice gerilmişti
" Artık yeter ,bırak peşimi, senin yalanlarından,bana yaşattıklarından ,başıma gelenlerden bıktım usandım artık."
Sessizce yanıma yaklaştı yanağımı okşadı,dokunuşu tüy gibiydi,incitmekten korkar gibi
" iki haftada ne kadar zayıflamışsın,ufacık kalmışsın sevgilim"
Yavaşça dudaklarını boynumda yüzümde ve dudaklarımda gezdirmeye başladı.Dokunuşunu,öpüşünü özlemiştim beni sevmesini o beni öptükçe bütün yaşadıklarım aklıma geldi ve birden onu ittim
"sen bir yalancısın senden de yalanlarından da bıktım"
"Düştüğüm karanlıktan kurtulmak için bir ateş yakmam gerekiyordu, yaktım, karanlıktan kurtulmak isterken küllerin içine düştüm. Sevdiğim kadının küllerinin."