Tesadüflerin Ardından

Ayrılık değil, özlemek hiç değil; en büyük acı, giderek büyüyen boşlukmuş. En büyük dert, kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş. En büyük kayboluş, sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş. İçimde bir ses, durmadan, dünyanın sonu geldi, diyor. Dünyanın sonu, bu halime öyle çok uyuyor ki hiç üzülmeden, hiç korkmadan kabulleniyorum onu. Öylesine bencilim ki dünyanın sonunu, kendim gibi çok seviyorum.
''Seni ise kendimden daha çok seviyorum.''