ŞİFRE- Bir Su Perisi Hikayesi

Hayat; kulaklarımızın duyabildiği en güzel ezgiydi. Notalar, muzur bir çocuk gibi zamanın kucağında oyun oynarken; bir çağlayan gibi, kulaklarımızda bıraktığı hoş ezgilerle ruhumuzu yıkardı. O mutluluk hayatımıza doğru yürürken, ayak izlerini salardı hücrelerimize. Önemli olan en doğru notalara basabilmekti: Hissederek kalbimizin en derin odacıklarından gelmeliydi sesler. Bu bilgileri okulda öğrenmiştim. Peki ya "Hayat" okulda öğrendiklerimizin ne kadarını önemsiyordu?

Bilmiyordum;şimdi ben ne yapacaktım? Annemi kaybedeli henüz bir gün bile olmadı. Elimde tek bir şey vardı: Bir beste: ne ismi vardı ne de sözleri. ..
Şimdi önümdeki boş yola bakıyorum. Anlamsız ve şaşkın bir bakış benimkisi...Sorularımı topladım hayal çantama:Benim hayat yolum hangisi? Bana gösterilen yol benim yolum mu? Bana gösterilen yönde nelerle karşılaşacağım? Ben de bir bütünün parçası mıyım acaba?

Yeni bir şehirde, yeni bir hayatın notalarını bulmaya çalışırken fark ettim ki aranan bendim.
O günden sonra gözlerimi hep başka bir yerde açıyor, hep birileri tarafından kovalanıyordum.
Ruhum ayaklarımın altında, başımda deli bozuk bir adam nefes nefese kaçmak. Sürekli kaçmak.
Kaçmamın sebebi ise : Benden istenilen şifre...
Ben hayatta kalmaya çalışırken kulağımdan kaybolan notaların hasretiyle bir aşka düşmek üzereyken, bilinmezlik kendi girdabında gülüşümü çalmıştı.
Yalanlarla tanışmak: Ben yalan mıydım? Peki tanıştığım insanlar? Ben gerçekten kimdim?
Bana tanıştırılmayan kimliğimle birlikte zihnimi kurcalayan tek gerçek vardı...
ŞİFRE NEYDİ? VE ŞİFREYİ NEDEN BANA SORUYORLARDI?
YENİDEN İNANMAK: KALBİMİ HAYATA VE AŞKA İNANDIRMAK ZORUNDAYDIM. BEN BÜYÜRKEN ONLAR DA ŞAHİT OLMALIYDI. TÜM GERÇEKLİĞİYLE...