KARANLIKTAKİ IŞIK

Gecenin karanlığını aydınlatan ay en parlak halinde ,karanlığı yarıp gecerken iki genc ucurum kenarında oturuyorlardı.
genc kız yanında oturan gen adamın omzuna koydu başını "ne huzurlu" diye gecirdi icinden bu huzur neden sadece bu adamın omzunda vardı .niye başka kimsede bulamıyordu.
Genc adamsa bu saniyelerde aklını delip gecen düşünceleri nasıl söylesem diye düsünuyordu. nerdeyse bir aydan beri söyleyemediği sözler.
genc adam bütün cesaretini topladı ve yanındaki ışiğına döndü.
"Rana"diye seslendi genc adam
"hıı"diye cevap geldi genc kızdan.
"karanlığı hissetmeyen aydınlığa kavuşamazmış.Ben karanği hissetim sıra aydınlıkla kavuşmakta.karanlıktaki ışığım olurmusun?"