My CRUSH or My FRIEND?
  • Reads 22
  • Votes 2
  • Parts 4
  • Reads 22
  • Votes 2
  • Parts 4
Ongoing, First published Jun 13, 2015
Bakit when you hate someone minsan sya pa ang naging love mo pagkalipas ng years. Di ko ma explain hindi ko sya pinapansin noon at ako pa mismo ang nadidiri na minsan gusto ko na syang paalisin dito sa EARTH. PERO... tadhana pa mismo ang kusang naglalapit sainyong dalawa, ganyan ka ba talaga kalupit ha TADHANA?! at dahil sayong TADHANA ka, na inlove tuloy ako sa taong useless sa paningin ko noon na ngayun humahanap na ako ng paraan na mapansin naman ako. Pwede na kayang tawagin tong exchange gift noh! sya yung nagpapapansin sa]akin noon tapos ngayun ano yun! what happened to me? ako na yung nagpapapansin!!!
All Rights Reserved
Sign up to add My CRUSH or My FRIEND? to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.