-Belki de ölüm yeni bi başlangıçtır bazıları için.- Durmayan hıçkırıklarımla arkasından haykırdım.Canım yanıyordu. "Gitme demiyorum hiç gitme."umursamamaya çalışıyordu. Beni öylece yerde kanlar içinde bırakamazdı dimi?? Hiç bırakmamıştı. Bırakmazdı. Arkası dönüktü ama omzunun solundan kafasını çevirip. "Başının çaresine bak." gidiyordu. Nefesimi dışarı verdim. Şimdi yüksek sesle ağlıyordum. Sesim yankılanıyordu sanki. Aras kapıyı aralayıp son kez baktı. Göğsümde ki acıyla inledim. Dudaklarımdan son kez "gitme" kelimesini heceledim. Hiçbiyer net değildi. Gittikçe bulanıklaştı. Bedenim soğuk yere ilişti. Tavandan gözlerimi ayırıp kafamı sağa çevirdim. Aras bana doğru koşuyodu. Gitmemişti. "Eylül!"sesini net duyamasam da içim titremeye devam ediyordu. İçimde kıvılcımlar beni yakıyo gibiydi. Belki de ailemle buluşma vakti gelmişti.Gözlerimi kapadım. "Eylül.. Daha çok erken lütfen benimle kal. Yarım bırakma beni.. Nolur.Aç gözünü!" sesi duyabiliyordum ama gözümü açmak istemedim. "Aras..."